Brave monde, la dimenjada passada soi anada veire amb ma filha justine e d’amics lo concèrt dels « enfoirés ». E òc ! Aqueste an avián pausat lors bagatges a Montpelhièr a la sala Arena.
Vos pòdi dire qu’avèm passat la tantossada a esperar defòra, jos la pluèja e dins lo freg, per aver de plaças bonas.
Avèm pas fach tot aquò per pas res, èrem a costat de la scèna e los artistes passèron a costat de nautres.
Quin plaser d’ausir Jean Jacques Goldman cantar sas cançons ! Es ja un plaser de lo veire alara, se amai canta, vos disi pas…
Pensi qu’avètz compres ! JJ Goldman m’agrada fòrça e soi fan dempuèi mantunas annadas !
Èra risolièr, ma filha, ela èra ufanosa per de que aviá tocat Christophe Mae. A cada generacion son artiste !
Quatre oras e mièja de plaser bèl, quitament se sus la fin foguèt pas aisit de demorar de pè.
Lo concèrt s’acabèt alentorn de una ora del matin e sèm totes sortits amb los caps dins las nivolassas al mitan de la estelas.
A mai de prene de plaser avèm poscut participar, en pagar la plaça, a l’òbra de Coluche per ajudar los qu’an pas res.
Mercé Coluche, Mercé los « Enfoirés »